Sergiusz Karpov, Wiera Chmielewska
Irydologia w praktyce
Wydawca: Złote Myśli
ISBN: 978-83-7521-324-9
Ilość stron: 124
Format: plik PDF
29,97 zł
WSTĘP
Witam Cię, Drogi Czytelniku!
Razem z żoną od lat prowadzimy prywatny gabinet medycyny niekonwencjonalnej. Podstawą naszych badań jest analiza tęczówki oka. Przez prawie 15 lat wskazujemy statystyczne zależności pomiędzy patologiami w organach a występowaniem znamion na tęczówce. Na podstawie własnych doświadczeń i analizy prac wybitnych światowych irydologów opracowaliśmy topologię irydologiczną w postaci tablicy pozwalającej określić organy, które są statystycznie powiązane z jednym z 360 pól projekcyjnych na tęczówce oka.
W sposób prosty i dokładny spróbuję opisać podstawy badań pozwalających bezinwazyjnie określić ogólny stan organizmu.
HISTORIA IRYDOLOGII
Irydologia jest starożytnym sposobem rozpoznawania patologii organów naszego organizmu, wykorzystującym analizę tęczówki oka. Jeszcze ponad 3 tysiące lat temu w Indiach, Chinach i Japonii starożytni lekarze wydzielali odpowiednie pola na tęczówce oka, w celu zbadania zmian, które powstały w wyniku pewnych schorzeń. Dowody wykorzystania analizy wyglądu tęczówki oka do badania organizmu ludzkiego odnaleziono nawet w papirusach faraona Tutenchamona. Autorem pracy na ten temat był ksiądz El Aksy.
Starożytni rolnicy wykorzystywali elementy irydologii przy zakupie koni, krów i owiec, analizując plamki na oczach zwierząt. Ksiądz El Aksy przekazał swoją wiedzę lekarzom z Indochin, Tybetu i Babilonii, co spowodowało rozpowszechnienie tej metody na całym świecie.
Kolejny etap rozwoju irydologii rozpoczął F. Meyens, kiedy w 1670 roku w Dreznie została opublikowana jego monografia „Physiognomica medica". W 1813 roku lekarz G.J. Beer z Wiednia ściśle powiązał schorzenia w organizmie ze zmianami na tęczówce oka w swojej książce „Nauka o schorzeniach ocznych".
Następny krok w rozwoju irydologii zawdzięczamy wybitnemu węgierskiemu uczonemu, lekarzowi I. Peczely, który w wyniku długoletnich badań opracował pierwszą w świecie mapę topologiczną tęczówki oka. I. Peczely od dziś uznawany jest za prekursora metody irydologicznej.
Ten historyczny etap rozwoju irydologii trwał do lat pięćdziesiątych XX-go stulecia. W tym samym czasie inny wybitny naukowiec irydolog, ksiądz i naturopata ze Szwecji N. Liljequist w roku 1897 opublikował swoją pracę „Diagnoza na podstawie oka". W roku 1920 dr M. Madaus zaczyna wydawać czasopismo o irydologii pod tytułem„Iriscorrespondens", które pozwoliło zorganizować działalność irydologów z całego świata.
W 1909 roku w Chicago A. Lindlar wydaje książkę pod tytułem „Irydodiagnostyka i inne metody diagnostyczne", w której próbuje naukowo określić podstawy irydologii i naturopatii. W tym okresie powstaje także szereg prac takich wybitnych irydologów jak I. Anderer, F. Vida, I. Deck, F. Roberts, R. Bourdiol, T. Kiiege, P. Dimkow, z których każdy stworzył swoją mapę topologiczną tęczówki oka.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej, w drugiej połowiedwudziestego stulecia, zainteresowanie irydologią jako nieinwazyjną metodą badania całego organizmu mocno wzrasta. W krajach europejskich, a później również w Ameryce, Kanadzie, Japonii zostały stworzone wyspecjalizowane centra badawcze, próbujące połączyć irydologię z klasycznymi badaniami klinicznymi. Właśnie w tym okresie powstaje pojęcie „irydologia kliniczna".
W niektórych krajach zaczęto wykładać irydologię na studiach medycznych jako dziedzinę naukowo - medyczną. We Francji, USA i innych krajach powstają stowarzyszenia irydologów. W mieście Ettilingen w Niemczech I. Deck stworzył Instytut Badań Fundamentalnych w dziedzinie irydologii. Wynikiem jego 30-letniej praktyki są dwie monografie: „Podstawy irydodiagnostyki" z 1965 roku i „Irydodiagnostyka różniczkowa" z 1980 roku.
W roku 1951 B. Jensen w USA założył Organizację Irydologów (FIA), a w 1970 roku opublikował książkę „Nauka i praktyka irydologii", która po dzień dzisiejszy uznawana jest za podstawowy podręcznik w tej dziedzinie.
W roku 1980 w dawnej Czechosłowacji odbyła się międzynarodowa konferencja z irydotroniki, w której uczestniczyło wielu fachowców: lekarze, fizycy, elektronicy, inżynierowie, praktykujący irydologowie. W tym momencie irydologia awansuje do miana dziedziny naukowej. Poważnym wsparciem irydologii staje się rozwój techniki komputerowej.
Bez względu na to, że korzenie irydologii sięgają daleko w przeszłość, jest ona dość młodą i dynamicznie rozwijającą się dziedziną. Tempo jej rozwoju ciągle wzrasta. Nauka ta kryje jeszcze sporo tajemnic, lecz jest wyjątkowo pomocna w ekspresowych badaniach całego organizmu. Nie wymaga również drogiego sprzętu badawczego.
CZYM JEST IRYDOLOGIA?
Irydologia jest sposobem na bezinwazyjną i szybką ocenę ogólnego stanu naszego organizmu. Jest swoistą książką chorób. „Jeżeli oko masz czyste, to i ciało zdrowe" - tak pisze Biblia.
Informatywność irydologii jest dość wysoka. Schorzenia przewlekłe, odczucia bólowe różnego rodzaju (np. w wyniku wypadku), stany zapalne naszych organów są widoczne w wyniku badania irydologicznego.
Według dzisiejszych badań przyjmuje się, że całe nasze ciało pokryte jest siatką eksteroreceptywnych pól, projekcyjnie związanych z odpowiednimi organami naszego organizmu. Niektóre z nich mają dość wysoką informatywność, inne - mniejszą.
Całą sieć projekcyjnych pól można podzielić na odpowiednie struktury:
-
skórne projekcyjne pola według klasycznej chińskie akupunktury na ciele i twarzy;
-
skórne projekcyjne pola na dłoniach i stopach;
-
śluzowe językowe projekcyjne pola;
-
skórno - śluzowe projekcyjne pola nosa i zatok nosowych;
-
skórne uszne projekcyjne pola;
-
projekcyjnie pola na tęczówce oka.
W takiej kolejności można wykorzystać wszystkie pola w trakcie diagnozowania naszego organizmu w sposób niekonwencjonalny.
Najprostszą metodą pośród wszystkich wymienionych jest właśnie obserwacja projekcyjnych pól tęczówki, ze względu na łatwy do niej dostęp.
Istota irydodiagnostyki polega na badaniu wrodzonych i adopcyjnie - troficznych wyjątków i zmian w strukturze, reliefie, kolorystyce i pigmentacji tęczówki i porównywaniu tych zmian z topograficzną projekcją organów naszego organizmu na tęczówce.
Irydologia pozwala:
-
Określić podatność całego organizmu i poszczególnych organów na różnego rodzaju schorzenia.
-
Rozpoznać istniejące kliniczne objawy chorób i dysfunkcję organów.
-
Ujawnić już powstałe patologiczne zmiany w naszym organizmie.
-
Prześledzić dynamikę patologicznych zmian, również pod wpływem leczenia.
-
Określić toksyczne zatrucie naszego organizmu i obserwować proces odtrucia.
Zmiany na tęczówce oka są analizowane za pomocą tak zwanych map irydologicznych, określających topografię tęczówki. Do dzisiaj opracowano ponad 30 różnych map topologicznych tęczówki oka. Wszystkie są podobne w całości, lecz każdy z badaczy dodaje coś szczególnego, opracowanego w wyniku własnej praktyki. Przy zestawianiu wszystkich map irydologicznych wykorzystywane są podstawowe zasady opracowane przez wybitnego lekarza I. Peczely.
Dlaczego irydologia wykorzystywana jest jako metoda badania naszego organizmu?
-
Metoda jest dość prosta.
-
Absolutna nieszkodliwość.
-
Bardzo wczesne wykrywanie różnego rodzaju patologicznych zmian w organach.
-
Możliwość obserwacji wszystkich zmian w naszym organizmie w jednym polu widzenia.
-
Możliwość ustalenia przyczyny - badawczych powiązań rożnego rodzaju symptomów.
Według dr I. Deck [3] irydologia naucza lekarza badać organizm w całości, a nie w zakresie poszczególnych organów. Oprócz tego pozwala określić pierwotne i drugorzędne zmiany w naszym organizmie, przeprowadzać zróżnicowaną diagnozę.
Irydologia pozwala obserwować przebieg zapobiegawczego leczenia środkami naturalnymi: homeopatią, akupunkturą, akupresurą, ziołolecznictwem, oczyszczaniem organizmu (w tym głodówką), dietoterapią. Pozwala również na określenie schorzeń przekazywanych genetycznie. Mówiąc o dużych możliwościach irydologii, chcę podkreślić, że ta metoda nie próbuje zastąpić innych metod badania, lecz je uzupełnia i wspiera w miarę swoich możliwości.
Jak każda inna metoda irydologia ma swoje atuty i wady. Na przykład bezbólowy przebieg choroby nie daje patologicznych znaków na tęczówce oka. Jest to charakterystyczne np. dla chorób przewlekłych ( opuchlizny w początkowym stadium, cysty, polipów itp.). Czasami schorzenia nerek, serca lub innych organów mogą być niezauważone przy zastosowaniu metod irydologicznych, ponieważ mają za mało receptorów nerwowych.
Należy również zwrócić szczególną uwagę na tzw. lateralizację (rozróżnienie ludzi leworęcznych i praworęcznych). Badanie tęczówki u ludzi leworęcznych wymaga specjalnych metod, o których napiszę dalej. U ludzi leworęcznych znaki na tęczówce prawego oka odpowiadają organom po prawej stronie ciała, a tęczówce lewego oka - lewej stronie. Natomiast u ludzi praworęcznych jest odwrotnie (na krzyż).
Dodatkowe trudności w trakcie analizy tęczówki mogą napotkać badacze, którzy nie są oftalmologami. Dotyczy to przypadków ocznych schorzeń lub ocznych zmian u ludzi starszych (np. zwyrodnienia), w wyniku których powstają znamiona na tęczówce, nie związane z odpowiadającymi im organami.
Granice irydologii zakreśla zdrowy rozsądek. Dr R. Bourdiol [2] pisze na przykład, że nie trzeba analizować tęczówki, aby postawić diagnozę płaskostopia, wystarczy po prostu spojrzeć na stopy.
Zarejestruj się za darmo w Złotym Klubie, a otrzymasz dostęp do ponad 170 darmowych oraz obszernych fragmentów płatnych ebooków.
Co Ci da członkostwo w Złotym Klubie?
- darmowe ebooki (ponad 170)
- specjalne rabaty
- punkty lojalnościowe
- możliwość udziału w forum dyskusyjnym
- promocje
- informacje o nowościach
